postaram się coś z tym zrobić ale narazie zasatanawiam się nad kontynuacją. co do błedów to mozę je poprawie jutro, jak mi ise bedzie chciało i o ile nasza korektorka mnie nie uprzedzi

A wystarczyło włączyc Worda i by nie było błedów

Semeur, poprawiłam całość. Nie ma za co.

Przeczytaj całość i zobacz, czy poprawiłam dobrze.

No no może jakąs ksiażke napiszesz

Semeur, to Ty sie golisz? Nie za mlody jestes jeszcze na golenie?;P

A juz serio, opowiadanie wciagnelo mnie przy pierwszej czesci, bylo ciekawe, zaskakujace, dowcipne.
Druga czesc ma za duzo bla bla - za duzo niepotrzebnych szczegolow, opisujesz minute po minucie, co robiles i zrobiles i nic konkretnego co do fabuly z tego nie wynika.
Poza tym, pierwsza czesc byla pisana jak opowiadanie, druga zas jakbys gadal z kumplem, jezyk wypowiedzi za bardzo "mowiony", za duzo wstawek, ktorych uzywa sie podczas rozmowy.
W pierwszej czesci miales pomysl. W drugiej ciagnales to, jak pamietnik. Jak dla mnie, druga czesc do edycji totalnej, a na pewno do skrocenia.
Caluje;)

heh, wiem ze mi to nie wyszło, ale cóż raz się zyje moze kolejna cześc bedzie troche ciekawsza prawdopodobnie pojawi się ona kjeszcze dziś wieczorkiem albo jutro w godzinach popołudniowych

barton napisał:

Przpraszam, ale czy ktoś tu nie ma za dużo czasu?

A co nie mozna sobie popisać?? A czas zawsze się znajdzie jak tylko bedzie się chciało go znaleźć:D

No i zapowiadany dalszy ciąg opowiadania


Nareszcie skończyły się lekcje myślałem ze padnę, na szczęście był to piątek więc sie dziś wyśpię. Wyszedłem z klasy i jak zwykle popędziłem przed szkołę. Nie musiałem długo czekać aż zjawią się dziewczyny od liściku. W końcu po pięciu minutach pojawiły się one, oparłem się nieśmiale o barierkę trzymając się jej kurczowo jedna ręką, kiedy były juz blisko zawołałem je.
-Cześć dziewczyny - Trochę mnie to zdziwiło, że nie odpowiedziały, może nie usłyszały. Powtórzyłem jeszcze raz, tym razem kiedy były jeszcze bliżej.
-Cześć dziewczyny - spojrzały na mnie i pierwsza z nich odezwała się w końcu.
-Czego chcesz?
-No napisałyście, że chcecie się spotkać po szkole?
-Chyba nie myślałeś poważnie o tym? Heh, weź idź i nie pokazuj mi się więcej na oczy -odeszły, czułem się dotknięty ale cóż zdarzało się jednak, że złość kipiała we mnie. Odszedłem od barierki chwile po nich nawet nie zauważyłem kiedy zgniotłem barierkę w miejscu, w którym ją wcześniej trzymałem.
Ruszyłem wolnym krokiem na przystanek autobusowy, kiedy juz dochodziłem...
-Zgadnij kto? - Ktoś złapał mnie za oczy od tylu, wiedziałem kto ale lubiłem się z nią drażnić.
-Hmm, niech zgadnę... kwazimodo?
-Nie zgaduj dalej.
-Hamburger z McDonalda?
-Ech też nie! - Opuściła ręce i podeszła z boku. Jak co dzień wracaliśmy razem do domu. Byliśmy sąsiadami mimo, że nie byliśmy w tej samej klasie.
-Hej idziesz dziś ze mną na koncert dj.bleble do wikinga?
-Nie bardzo, mam parę spraw do załatwienia i przemyślenia.
-No szkoda ale na pewno nie chcesz? Przecież tak lubisz jego kawałki.
-Napewno, może innym razem ale dziś nie mam nastroju na zabawę.
-No nic, najwyżej pójdę sama - Uśmiechnęła się i wysiedliśmy z autobusy linii 745.
-Trzymaj się i uważaj na siebie na koncercie.
-Co mi się może stać? - Ponownie się uśmiechnęła i poszliśmy w stronę naszych domów.
Z Dorota znaliśmy się prawie od dzieciństwa, wprowadziła się obok mnie niedługo po mnie, szybko się zaprzyjaźniliśmy i do dziś lubimy własne towarzystwo.
Wszedłem do domu, ściągnąłem buty, rozejrzałem się ale nikogo nie było.
Poszedłem do kuchni, na stole był jak zwykle mój obiad a obok kartka" kochanie pojechaliśmy z tata i twoja siostra to babci a potem jedziemy na małe zakupy do hipermarketu.
No i zostałem sam, wziąłem coś z lodówki podgrzałem sobie obiad i zjadłem przed telewizorem. Następnie poszedłem na górę do siebie, odpaliłem kompa i jak zwykle włączyłem gg i ogame, na ogame spokój na szczęście ale jak zwykle kilka skanów.
Nie wiedziałem co robić, włączyłem jakiś film na kompie i nie wiem kiedy ale zasnąłem, jednak mój sen nie należał do spokojnych. Obudziłem się cały spocony, jakby wyrwany siła ze snu, cos się stało coś się komuś musiało stać, takie miałem odczucie, cholera jasna oby nic z Dorota, wziąłem telefon i próbowałem się do niej dodzwonić na komórkę, nie odbierała to dziwne, bardzo dziwne, próbowałem jeszcze przez parę minut, aż zacząłem panikować. Cholera co tu zrobić, łaziłem po pokoju w tam i z powrotem myśląc i mrucząc ciągle to samo do siebie. "Dobra spokojnie opanuj się, masz jakby super moce, zmień się jeśli w ogóle to prawda i znajdź ja".
Poszedłem do łazienki, rozebrałem się zostawiając tylko spodnie na sobie (nie pytajcie mnie jak majtki ściągnął sam tego do końca nie wiem ), "Dobra czas się zmienić, tylko jak to zrobić. Myślałem chwile, no nic skupiłem się i powtarzałem w myślach "przemiana, przemiana", ale nie dawało to żadnego skutku, "to spróbujmy tak, dunpeal przemiana!!" – wydarłem się za całe mieszkanie, ale wciąż nic. Wypróbołem jeszcze kilka sposobów ale nic nie dawało rezultatu. W końcu wkurzyłem się i walnąłem w ścianę pięścią myśląc, że Dorocie coś się może stać byłem wkurzony i czułem smak goryczy. Czułem się bezużyteczny i wtedy...
Serce zaczęło mi mocno walić, bilo jak szalone, złapał mnie porządny skurcz ciała tak, że nie mogłem się ruszać, spojrzałem w lustro i patrzyłem jak moje ciało przemienia się w dunpela. Głowa jakby wilka, szpony, byłem teraz prawie 2 razy większy, czułem w sobie energię, spojrzałem jeszcze raz w lustro i podszedłem do okna, otworzyłem je i wyskoczyłem z 1 pietra, nic nie poczułem, żadnego nawet obciążenia. Ruszyłem, wiec w stronę dyskoteki gdzie odbywał się koncert, gdy wyszedłem z osiedla zaczęły się 5 piętrowe budynki, żeby nie przestraszyć ludzi biegłem i przeskakiwałem z dachu na dach. Po jakiś 3 minutach byłem na miejscu, nie czułem prawie żadnego zmęczenia.
Nie wiedziałem co teraz zrobić. Postanowiłem jednak wejść i odnaleźć ją, gdy wszedłem do środka trochę się zdziwiłem bo nikt nie zwracał na mnie większej uwagi. Fuck, zapomniałem, że ludzie tutaj często na koncertach maja ubiory dziwniejsze niż moja aktualna postać, poszedłem na środek sali ale ludzi było dużo. Nie miałem szans znalezienia jej, wtedy przypomniałem sobie nauki po 1 przemianie, węch tak to jest węch i słuch. Zacząłem wąchałem okolice i szukałem jej zapachu. Wyczułem go, prowadził do łazienki ale tam jej nie było. Następnie pod bar, aż w końcu do wyjścia, gdy wyszedłem trop był wyraźniejszy. Prowadził on do pobliskiego lasku, tuż obok dyskoteki, skupiłem się  starając się cokolwiek usłyszeć, udało się słyszałem ciche "pomocy" ledwo słyszalne ale nagle umilkło. Pogoniłem do lasu najszybciej jak mogłem, czułem już jej zapach doskonale ale nie tylko jej. Był też inny, w końcu ją znalazłem, widziałem jak jakiś facet zaczął się do niej dobierać. Postanowiłem nie robić wiele szumu. Powoli, bardzo cicho podszedłem do gościa od tyłu, Dorota juz zauważyła mnie wcześniej ale chyba bała się mnie wiec tylko patrzyła na mnie jeszcze większym strachem niż na oprawce, facet który się do niej dobierał zapytał się jej.
-Co jest mała czyżbyś już nie miała ochoty uciekać?
-Nie...nniieee. ooo tooo.. cho.. dzi - odpowiedziała z wielki strachem w glosie.
-A więc o co? - Zapytał ze zdziwieniem.
-Odwróć się a sam zobaczysz.
Facet się odwrócił i zobaczył mnie, a właściwie mój tors, spojrzał do góry na moja twarz. Wściekła twarz z wielkimi przednimi kłami, ale nie wyglądał na przestraszonego.
-Może spróbujesz ze mną mały? - Powiedziałem mocnym, lekko zachrypnięty głosem z wielka złością.
-Nie dzięki, może innym razem - Odpowiedział facet z ignorancja, i odwrócił się i ponownie próbował się dobierać do niej. Jednak już na to nie pozwoliłem "zostaw ją!!!" krzyknąłem i uderzyłem go porządnie w plecy raniąc go przy tym pazurami. Odleciał na 2 metry i nie ruszał się, nie myślałem o tym czy żyje czy nie. Przeciąłem sznur krępujący ręce Doroty i wziąłem ją na ręce. Bała się mnie wciąż lecz wiedziała, że nic jej nie zrobię ale wtedy...
-Jak śmiałeś mnie dotknąć j****y mieszańcu - Odwróciłem się i ujrzałem tego drania, zdrowego na nogach, ściągnął płaszcz i kapelusz. Wtedy zrozumiałem, kły, ta blada cera i krwawe oczy. Był wampirem, pamiętam, że Angelus kazał uciekać ale nie dałbym rady musiałbym zostawić Dorotę.
Nie miałem wyboru jak tylko włączyć, postawiłem koleżankę na własne nogi i kazałem jej uciekać, wiedziałem, że daleko nie poszła, skupiłem się na wampirze, nie zauważyłem jak schowała się za drzewem obserwując co się stanie. Sam też nie byłem w stanie nic przewidzieć. Stanąłem naprzeciw wampira z kłami i pazurami w gotowości.
-Teraz mieszańcu zabije  cię, a potem ta mała s**e ale nie martw się zrobię to na twoich oczach żebyś cierpiał!!!
Rzucił się na mnie z ogromna siła tak, że się przewróciłem, jednak udało mi się go odrzuci i szybko wstać, ale zanim zdążyłem się pozbierać on ponownie atakował. Próbowałem uderzyć go pięścią ale nagle zniknął, był szybki, bardzo szybki. Nie nadarzałem za jego ruchami, słyszałem tylko szyderczy śmiech, wtedy natarł na mnie od tylu. Przewrócił mnie raniąc przy tym dość mocno moje plecy. Ból był tak wielki, że zaryczałem z bólu ,ale podniosłem się. On ponownie zaatakował, tym razem od przodu, zablokowałem go ręką ale nie na wiele się to zdało. Również i ja otrzymałem spore obrażenia, krwawiłem dość poważnie, a ja nawet nie podbiłem mu oka. Angelus miał racje żeby nie mierzyć się z doświadczonym wampirem lub wilkołakiem. Czyżby to był mój koniec? ''AAA zostaw mnie!!" Odwróciłem się i zobaczyłem jak trzyma szpony kolo szyi Doroty, "Mówiłem Ci, że zobaczysz jak ją zabijam zanim ciebie zabije" Dostałem furii jak to zobaczyłem "Zostaw ją gównojadzie!!" nie wahałem się ani chwili czułem w sobie złość jakbym już kogoś stracił, bez chwili czekania ruszyłem na wampira i na nią "Mówiłem nie dotykaj jej!!". Wampir odskoczył wraz z Dorotą lekko na bok ja trafiłem w drzewo rozpruwając je. Nie czekałem nawet aż się przewróci ponownie ruszyłem z cala furia na wampira, tym razem nie zrobił uniku zablokował mój cios i puścił ją, zranił mnie w prawy policzek, lekko się zachwiałem ale szybko wróciłem do siebie. Znowu się śmiał szyderczo, „"NIEPOPUSZCZE MU ZABIJE GO ZBAIJE GNOJA CHODZBYM MIAŁ SAM UMRZEC"”  "Zginiesz skurwysynie choćbym sam też miał umrzeć!!" Skupiłem się skupienie to moja jedyna nadzieja, kiedy otworzyłem oczy, widziałem go, widziałem jego ruchy, czułem jego zapach i słyszałem go. Nie wiem co się stało, ale teraz miałem przewagę mogłem go zaskoczyć, "I co mieszańcu wciąż żyje" Ruszyłem na niego ostatni raz, widziałem jak się do mnie zbliżał tym razem nie dałem się zaskoczyć, wielki zamach ręką naprężyłem mięśnie i udało się. Przebiłem mu rękę, która teraz ledwo się trzymała reszty ciała. Chwyciłem go za szyje jedną ręką, a potem druga, nie zauważyłem nawet kiedy jego dosięgła mnie jego ręka. Ścisnąłem go jedną ręką, a druga przebiłem mu serce jedyne co powiedział "Niemożliwe!!”. Ostatnie jego słowo było niewyraźne lecz udało mi się je zrozumieć. Zabiłem go, po chwili puściłem jego stygnące ciało. Zanim zdążyłem się odwrócić wyparował. Wtedy zadowolony ze Dorota jest bezpieczna, upadłem na ziemie, ale byłem wciąż przytomny. Podbiegła do mnie.
-Hej! Nie umieraj, nie daj się walcz.
-Nie martw się o mnie brałem pod uwagę taką możliwość.
-Nie, nie!! Nie dam ci umrzeć - Chwyciła mnie pod ramie próbując podnieść lecz nie miała sił aby mnie podnieść, wiec używając resztek sil ledwo wstałem...


Nie wiem kiedy bedzie dalszy ciag bo ostatnio nie mam za dużo wolnego czasu.
Pozdrawiam.

Ostatnio edytowany przez Semeur Ravage (2006-11-26 19:25:23)